Rosa Enríquez publica “Historia do meu corpo en labaradas”, una visión de libertad del cuerpo de la mujer y del cuerpo de la poesía
- El libro fue presentado en la Biblioteca de A Rúa durante un acto que reivindicó la figura de la escritora como poeta valdeorresa
“Historia do meu corpo en labaradas” (o “Historia de mi cuerpo en llamas). Así se llama el libro de poemas que acaba de presentar la escritora de A Rúa Rosa Enríquez y que está editado por la editorial valenciana Neopatria , en gallego y castellano, con un total de 109 páginas.
Enríquez, que presentó el libro en la Biblioteca de A Rúa, explica que aborda “o corpo da muller e o corpo dos propios textos poéticos. Tentaba falar dunha transgresión, de atravesar os prexuizos e os tópicos que hai sobre as mulleres, sobre o corpo, as expectativas que hai sobre a beleza na que non poden entrar todas, o que xenera moitas veces certa infelicidade e insatisfacción en moitas delas”.
En cuanto al cuerpo del poema, trata de “ofrecer unha visión do texto poético máis libre no que poidan mesturarse diferentes xéneros literarios no que entraría un pouco a poesía, a narrativa, o ton ensaístico e incidir tamén no xénero dramático, no teatro, xa que na segunda parte hai un diálogo que se establece con Marilyn Monroe”.
Detalla que “o corpo das mulleres foi colonizado polo canon patriarcal que busca transmitir a idea de que a beleza significa ser delgada, ser nova, non ter enfermidades etc. Nese ámbito só entrarían as mulleres moi novas e fermosas. Pero ¿qué pasa cas mulleres maduras?, a sociedade é moi cruel poisa non entran nese concepto”.
Rosa Enríquez detalla que escribió el poemario “de seguido. O que me levou máis tempo foi a traducción ó castelán poiste este libro está editado en gallego e castelan, fixen eu a traducción, pois ésta é outro xeito de creación”.
Fue la propia editorial la que se puso en contacto con la autora a través de las redes sociales porque “leera algun textos e lle pareceron interesantes e me propuxeron enviar algo novo.Y aclaró que “está adicado a unha amiga que ten a mesa idade que a mín e que ten a mesma percepción desta realidade”.
El libro fue presentado por Víctor Nieves, fotógrafo de O Barco amigo personal de la autora y comisiario del “Outono Fotográfico” y Noelia Rionegro, licenciada en Filología.
Noelia Rionegro presentó a Rosa Enríquez como una “figura de noso con maiúsculas, unha poeta valdeorresa con recoñecemento autonómico ,que publica activamente. Son moitas as cousas que me unen a ela pois estudamos ó mesmo, e somos da mesma terra. Pero resulta paradóxico que nunca tivera coñecemento dela estando en Valdeorras. Nunca entendín como unha persoab tan relevante no mundo cultural galego non tivera o seu recoñecemento n a terra que a viu nacer. Non podo entender cómo se celebra un encontró de poetas valdeorreses non que non estea ela. Para mín e a mellor poeta da comarca, o noso referente. Din que ninguén e profeta na súa terra, e sempre tiven esa sensación con ela, por iso agardo que este acto non sexa só a presentación do seu poemario senón tamén a reivindicación da súa figura como poeta valdeorresa”.
En la misma línea se pronunció el fotógrafo Víctor Nieves, quien la definió como una “poeta mundial, universal e contemporánea”, más valorada fuera que en su tierra, con “unha escrita dende a perspectiva de muller militante”, que emplea “palabras moi nosas, que eu gosto moito”. Y calificó el libro de “moi plástico, fai fotografía literaria”.